تولد یعنی زندگی تازه.یعنی شروعی دوباره.یعنی آغاز یک راه.همه ی انسان ها تنها یک بار متولد می شوند و طعم شیرین زندگی و زنده بودن را می چشند.تنها یک بار حق دارند مسیرشان را انتخاب کنند و در آن قدم بردارند و زندگیشان را بسازند.اما در این میان یک چراغ،یک راهنما و یک راهبر،بهتر می تواند سایه -روشن های جاده ی پر فراز و نشیب زندگی را نشانمان دهد.دستمان را بگیرد .از پرتگاه ها و گردنه های سخت بگذراند و به ما راه را از چاه بنمایاند.آن وقت دیگر لازم نیست در مدت زمان محدود زندگیمان،یک مسیر را بارها و بارها بیاییم و برویم،تا راه را از بیراهه تشخیص دهیم.مدام دور خودمان بچرخیم و از چاله به چاه بیفتیم و سرمان به به سنگ بخورد تا بفهمیم چکاره ایم وچه باید می کردیم و چه ها که نباید می کردیم.و ((غدیر))برای ما که شیعه ایم یک شروع دوباره است.یک در جدید که به سوی سراسر نور و روشنایی باز می شود.مستقیم ترین و هموارترین جاده ای که از میان هزاران راه و بیراهه،ما را به مقصد هدایت می کند و به اوج می رساند.غدیر یک پل است.پلی برای عبور از گردنه های سخت تردید و دو دلی.غدیر،روز شکفتن غنچه ی ولایت است.ولایت سرپرستی دینی که کاملترین است،و هرگز نمی تواند بعد از نبی خود امتش را بی پناه و بی حامی و رهبر ببیند.غدیر یک فصل تازه در کتاب زندگی همه ی ماست.یک تولد است.تولدی که ما را از دنیای شک و تردید آخر الزمان ،به جهان پاک و تابنده ی ایمان هدایت می کند.پس شاید بتوان گفت که ما شیعیان،تنها مردمی هستیم که در طول زندگیمان دو بار متولد شده ایم.

  *******

در آن روز مبارک،در آن مکان شریف،کنار آن چشمه ی تا همیشه  جاوید،در میان خیل عظیم زائران الهی و در آن لحظه ی باشکوه و ماندنی،این تنها دستان علی(ع)نبود که در دستان پیامبر بالا می رفت.بلکه دست عدل و عدالت و راستی و میزان مهر و زیبایی بو که آرام آرام رو به آسمان خدا جوانه می زد!