صفحه ی ارسال یادداشت جدید رو باز کردم و اصلا نمی‏دونم چی می‏خوام بنویسم.فقط دلم می‏خواد بنویسم!امروز رفتم توی وبلاگ آبجی الهه و آبجی فاطمه،همشون غم گرفته بودن دل من هم گرفت!
تا حالا شده دلتون بگیره و بخواین با کسی درد و دل کنین ولی هیچکس نباشه که باهاش درد و دل کنین؟
حتما همتون می‏رین سراغ اون بالا بالایی!چون می‏دونم همتون خیلی پاک هستین.
منم امروز و به توصیه‏ی آبجی طاهره تصمیم گرفتم فقط با خدا جونم درد و دل کنم! و نمی‏دونم به چه دلیلی می‏خوام درد و دلام رو اینجا بنویسم؟
دیوونه‏ام دیگه بعضی وقتا می‏زنه به سرم...

خدا جونم!چقدر ازت دورم...گاهی اوقات با خودم فکر می‏کنم، آیا من تا حالا تونستم یه بنده‏ی خوب برات باشم؟ایا تا حالا تونستم یه نمازی بخونم که تو بهم افتخار کنی و به فرشته هات بگی:ببینین بنده‏ی من چقدر با اخلاص نماز می‏خونه؟آیا شده؟...
خیلی دلم گرفته...بعضی وقتا که بعضی‏ها رو می‏بینم که چطور باهات درد و دل می‏کنن و با تمام وجود عشقت رو حس می‏کنن،بهشون غبطه می خورم!حسودی نه‏ها ...حسرت،غبطه!
یعنی می‏شه من هم یه روز به یه مرحله‏ای از اخلاص برسم که بشم عاشق حقیقی تو؟می‏شه خدا جونم؟خودت کمکم کن!
دلم بدجور هوای خونتو کرده.از هر کی وصفش رو می‏شنوم حسابی دلم هوایی می‏شه!می‏گن اونجا اصلا یه حال و هوای دیگه داره!
خب معلومه دیگه!خانه‏ی دوست است آنجا.
چقدر خوبه درد و دل با تو!دلم یه کم سبک شده اما نه کامل!هنوز هم حرف دارم باهات!البته می‏دونم که اگر یه قرن هم بشینم باهات حرف بزنم بازم تو تمام و کمال به همه‏ی حرفام گوش می‏کنی!
خدایا!تو چقدر خوبی که هر چی بنده‏هات گناه می‏کنن بازم تو بخشش می‏کنی!خدایا چقدر تو صبوری!چی بگم از اون مهربونیت که شامل حال همه بشر شده!از اون زیباییت که با دیدن جهان به راحتی می‏شه حسش کرد.از اون با عدالتیت که همه آسمان‏ها و زمین رو در بر گرفته یا از اون مقدر بودنت که همه‏ی عالم رو با نظم پیش می بره!...چی بگم؟مگر خوبی های تو اونطوری که هستن قابل وصفن؟اصلا در عقل محدود ما انسان ها نمی گنجه...
آخیش!چقدر سبک شدما!
30 دقیقه ی دیگه تا اذون ظهر به افق شیراز مونده.
چقدر خدا نزدیکه...!