چند روز پیش یه جایی دیدم:((چرا کار شیعه ها شده گریه زاری؟چرا وقتی ولادته آقا امام حسینه اینقدر خوشحالی نمی کنن اما روز عاشوا...چرا دین شیعه ها شده دین گریه زاری...؟))یا اینکه:((چرا ما بین امام هامون فرق می ذاریم؟چرا برا یکی بیشتر گریه می کنیم و عزا و ماتم می گیریم و برای یکی کمتر...؟))چند روزی بود که خودم هم رفته بودم تو فکرش...افتاده بودم تو شک...که آیا واقعا کار ما غلطه...؟خیلی بهش فکر کردم اما به هیچ نتیجه ای نرسیدم...تا اینکه دیروز که داشتم تلویزیون رو این کانال اون کانال می کردم،خیلی اتفاقی،توجهم جلب شد به بحث یه بنده خدا با یه حاج آقا(اسمشون تو خاطرم نیست)همین سوالا رو یکی ازشون به وسیله ی نامه پرسیده بود...ایشونم جواب دادن:
وقتی ما واسه عاشورا بیشتر عزاداری می کنیم تا واسه تولد، شادی.وقتی ما به عاشورا بیشتر توجه می کنیم تا...واسه اینه که:می خوایم فرهنگ عاشورا رو بیشتر رواج بدیم...فرهنگ عاشورا باید تا ابد زنده بمونه.....از اون موقع دیگه هیچ وقت به درستی کارمون شک نمی کنم...!

 الســــلام عــــلیـــک یــا ابــا عــــبــد الله